Definición:

Material plastikoen fabrikazioan osagai diren polimeroak eta erretxinak ekoizteko erabiltzen diren konposatu kimiko industrialen taldea. Bisfenolek antzeko egitura eta erabilera kimikoa dute, eta A bisfenola (BPA) eta S bisfenola (BPS) dira ezagunenak.

Testuingurua:

Esate baterako, bisfenolak, parabenoak —xanpuetan egon ohi dira—, eta eguneroko bihurtu diren beste hainbat kutsatzaile.

IGARTUA ARISTONDO, Amaia. «Ur zikinetan, joerak garbi». Berria. || Data: 2025-02-13

https://www.berria.eus/bizigiro/ur-zikinetan-joerak-garbi_2137289_102.html

Izan ere, A bisfenolak ugalketarako propietate toxikoak ditu, eta disruptore endokrinoa da; horren eraginez, ondorio larriak eragiten ditu giza osasunean.

«EBk substantzia oso kezkagarritzat jo du A bisfenola». Elika [webgunea]. || Data: 2017-07-21

https://elikagaiensegurtasuna.elika.eus/ebk-substantzia-oso-kezkagarria-a-bisfenola/

Lehen agerraldia: Bisfenol A izenekoak, berriz, % 50 gutxitzen du alpapa ekoizpena (plastikoetan erabiltzen da konposatu hori, eta bazter guztiak kutsatzera iritsi da).

ERREDAKZIOA. «Zoru kutsatuak, laborantza iraunkorraren etsai». Consumer [webgunea]. || Data: 2009-07-01

http://lexikoarenbehatokia.euskaltzaindia.eus/